รับน้องสิ้นสุดวันริดใบ MO Memoir : Tuesday 13 November 2555

แต่ก่อนเมื่อเริ่มขึ้นปีสอง รุ่นพี่จะสอนว่า

"รับน้องสิ้นสุดวันริดใบ"

วันริดใบ คือวันที่ริดใบจามจุรีเพื่อใช้ในงานรับขวัญน้องปีหนึ่ง

งานดังกล่าวไม่ต้องการแรงงาน ไม่ต้องการสมอง ไม่ต้องการความสามารถพิเศษใด ๆ ต้องการเพียงแค่ "น้ำใจ"

ยังสอนต่อด้วยว่า "ถ้างานง่าย ๆ แค่นี้ยังหาคนทำไม่ได้ ก็อย่าวาดฝันว่าจะไปทำงานที่ใหญ่กว่านี้"

งานที่ใหญ่กว่านั้นเขาหมายถึงงานนิทรรศฯ

ตอนที่ผมเข้าเรียนคณะวิศวนั้นก็เป็นปีที่มีการจัดงานนิทรรศฯ ครั้งที่ ๗

พอใกล้จะจบปีสามก็มีการประชุมชั้นปีกัน

รุ่นพี่ก็บอกว่า

มันไม่มีกำหนดนะว่างานนิทรรศต้องจัดทุกสามปี

ไม่มีกำหนดนะว่าต้องจัดพร้อมงานจุฬาวิชาการ

ถ้าไม่พร้อมก็ไม่ต้องจัด

การที่จัดทุกสามปีนั้นก็เพื่อที่จะให้มีอย่างน้อยหนึ่งชั้นปีที่เคยเห็นเคยมีประสบการณ์ในการจัดงานครั้งก่อนหน้า

สุดท้ายนิสิตชั้นปีสามที่กำลังจะขึ้นเป็นนิสิตชั้นปีสี่ในปีการศึกษา ๒๕๓๐ ก็ได้ตกลงที่จะจัดงานนิทรรศครั้งที่ ๘ ในปลายปีพ.ศ. ๒๕๓๐

วันเปิดงาน ในหลวงทรงเสด็จมาด้วยพระองค์เอง

รถพระที่นั่งจอดตรงบริเวณข้างตึกจักรพงษ์

ท่านเสด็จทอดพระเนตรงานนิทรรศของคณะวิศวตั้งแต่ศูนย์คอมพิวเตอร์ที่ชั้นล่างตึก ๓ มาจนถึงลานระหว่างตึก ๓ กับตึก ๒ ที่นิสิตปัจจุบันเรียกว่าลานเกียร์

ผมกับเพื่อนส่วนหนึ่งเฝ้ารอรับเสด็จอยู่ที่ซุ้มตรงบริเวณดังกล่าว

แม้เหตุการณ์จะผ่านมาถึง ๒๕ ปีแล้ว แต่ผมเชื่อว่าภาพวันนั้นยังคงอยู่ในความทรงจำของนิสิตรหัส ๒๗ ๒๘ ๒๙ และ ๓๐ ทุกคนที่ได้มีส่วนร่วมในการจัดงาน