เริ่มต้นวันแรกของปีพ.ศ. ใหม่ก็ขอนำรูปเก่า ๆ ที่ไปเที่ยวมาตั้งแต่ต้นเดือนสิงหาคมมาลงเอาไว้หน่อย เรียกว่าเป็นชุดเดียวกับบทความเรื่อง "สถานีรถไฟ Yura (สถานีรถไฟโคนัน)" และ "สถานีรถไฟ Kurayoshi" ที่นำลง blog ไปเมื่อปีที่แล้ว (อันที่จริงก็เมื่อ ๒ สัปดาห์ที่แล้ว)
จากการ์ตูนธรรมดา ๆ เรื่องหนึ่ง ที่พอมีผู้อ่านชื่นชอบแผ่ไปทั่วโลก ก็ทำให้เมืองเล็ก ๆ เมืองหนึ่งที่ (ดูเหมือนว่า) ไม่มีแหล่งท่องเที่ยวใด ๆ ที่จะดึงดูดให้คนญี่ปุ่นเองหรือนักท่องเที่ยวต่างชาติมาเยือน แต่ด้วยความเป็นบ้านเกิดของผู้เขียนการ์ตูน ก็เลยทำให้ถนนเส้นจากสถานีรถไฟมายังพิพิธภัณฑ์ผู้เขียนการ์ตูนเรื่องนี้ กลายเป็นเส้นทางเดินท่องเที่ยวสำหรับผู้เป็นแฟนการ์ตูนเรื่องนี้ไป ทั้ง ๆ ที่สองข้างทางมันไม่มีอะไรเลย ซึ่งจะว่าไปการท่องเที่ยวในสถานที่ที่สองข้างทางมันไม่มีอะไรเลยก็ทำให้เราได้เห็นการใช้ชีวิตของผู้คนในเมืองแห่งนั้น ว่าเขาใช้ชีวิตกันอย่างไรในเมืองที่ไม่ได้มีร้านอาหารหรือห้างสรรพสินค้าแฟรนไชส์ขนาดใหญ่เต็มไปหมด (มีบ้างคือร้านสะดวกซื้อ)
แล้วระยะทางกว่ากิโลเมตรที่ไปเดินมาระหว่างนั้นได้อะไรบ้างหรือ อย่างน้อยสิ่งที่ได้ก็คือความสงบภายในจิตใจที่ไม่เหมือนกับการเดินในเมืองใหญ่ ๆ ที่ต้องคอยระวังคนเดินสวนไปมาและพลัดหลงกับเพื่อร่วมทาง ทำให้ได้มีโอกาสพิจารณาสิ่งธรรมดาต่าง ๆ ที่อยู่รอบตัวเรามากขึ้น (ผมเองเวลาไปไหนมาไหนก็ไม่ชอบให้มีอะไรมาอุดหูเพื่อป้องกันเสียงจากภายนอกเข้าสู่โสตประสาทยกเว้นเสียงที่มาจากมือถือของตัวเองแบบที่ปัจจุบันคนจำนวนไม่น้อยนิยมกัน) ส่วนเส้นทางนี้อยู่ที่ไหนก็ไปดูได้ในรูปแรกของบทความเรื่อง "สถานีรถไฟ Yura (สถานีรถไฟโคนัน)"
และเช่นเคย ต้อนรับปีพ.ศ. ใหม่ก็ต้องขอบันทึกไว้หน่อยว่าช่วงปีที่ผ่านมามีผู้เข้ามาเยี่ยมชม blog มากน้อยเท่าใด สถิติที่ blogger บันทึกไว้ก็คือ ๑๓๓๓๘๙ ครั้งหรือเฉลี่ย ๓๖๕.๔๕ ครั้งต่อวัน ซึ่งเป็นการลดลงอย่างต่อเนื่องติดต่อกันเป็นปีที่ ๕ สาเหตุหลักคงเป็นเพราะมีผู้เขียนบทความทำนองเดียวกันเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ (อย่างเช่นเรื่อง "วาล์วและการเลือกใช้" ที่เขียนไว้เมื่อกว่า ๑๔ ปีที่แล้ว) ซึ่งถือว่าเป็นสิ่งที่ดี และรูปแบบการรับข้อมูลนั้นเปลี่ยนไป คือการอ่านข้อเขียนในรูปบทความน่าจะลดน้อยลง แต่เน้นไปที่ภาพ infographic ที่สรุปเป็นข้อความสั้น ๆ ไม่กี่ประโยคกันมากขึ้น แต่ตัว blog นี้เองคงไม่ปรับเปลี่ยนไปเป็นแบบนั้น เพราะไม่ต้องการให้ผู้อ่านเป็น "วิศวกรสูตรสำเร็จ" คือคิดว่าทุกปัญหานั้นมีวิธีทางแก้เพียงวิธีทางเดียวที่ใช้ได้กับทุกสถานการณ์ และเชื่อข้อความสั้น ๆ ใน infographic ที่ส่งต่อกันมา (และบ่อยครั้งก็หาต้นตอไม่ได้ด้วยว่าผู้เขียนเป็นใครและเอาข้อมูลจากไหนมาเขียน) โดยไม่คิดว่ามันสมเหตุสมผลหรือไม่
ท้ายนี้ขอให้ผู้อ่านทุกท่านมีแต่ความสุขกายสบายใจ สุขภาพแข็งแรงสมบูรณ์ปราศจากโรคภัยไข้เจ็บ ตลอดปี ๒๕๖๗ กันทุกคน
รูปที่ ๒ ถัดจากเด็กที่ยืนชี้หน้าคนที่ออกมาจากสถานี ก็เจอกับเด็กผู้หญิงคนนี้
รูปที่ ๓ ห้องสมุดประจำเมือง ก็ยังมีคนเข้ามาใช้บริการอยู่
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น