สถานีนี้เคยแวะมาถ่ายรูปเอาไว้เมื่อต้นปี ๒๕๕๕ นี่ก็ผ่านไปเกือบ ๙ ปีแล้วก็เลยแวะเข้ามาถ่ายรูปบันทึกเอาไว้หน่อยว่ามีการเปลี่ยนแปลงอย่างไรบ้าง แต่โดยภาพรวมวันที่แวะเข้าไปถ่ายรูปนั้นก็จัดว่าเป็นวันที่เงียบสงบวันหนึ่ง อาจเป็นเพราะว่าโรงงานส่วนใหญ่แถวนั้นหยุดงานไปก่อนหน้านั้นเพื่อให้พนักงานได้พักยาวช่วงปีใหม่ อากาศในบ่ายวันนั้นเรียกว่าแดดดีแต่ไม่ร้อน ลมพัดเย็นสบายแม้ไม่หนาวมากเหมือนในกรุงเทพที่ลมหนาวเริ่มเข้ามา
ตอนนี้เส้นทางนี้มีรถไฟขนสินค้าวิ่งเป็นหลัก ส่วนรถโดยสารก็มีแค่วิ่งไปกลับวันละขบวน อาจมียกเว้นช่วงวันหยุดที่มีรถไฟนำเที่ยววิ่งเสริม แต่ต่อไปถ้ามีทางรถไฟความเร็วสูงเชื่อมสนามบินตัดผ่าน ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าบรรยากาศเงียบสงบแบบเดิมนั้นจะเปลี่ยนแปลงไปอย่างไรบ้างหรือเปล่า (ถ้าทางรถไฟที่จะตัดใหม่นั้นยังคงยึดแนวเส้นทางเดิมเป็นหลัก) ดังนั้น Memoir ฉบับต้อนรับปีใหม่นี้ก็ถือว่าเป็นการบันทึกภาพสถานที่ธรรมดา ๆ แห่งหนึ่งเอาไว้ก็แล้วกัน ว่าช่วงเวลาหนึ่งนั้นสถานที่นี้และบริเวณรอบข้างมีบรรยากาศอย่างไร
เนื่องด้วยในปี ๒๕๖๓ ทาง blogspot มีการเปลี่ยนแปลง ทำให้สถิติบางอย่างที่ทาง blogspot เคยรวบรวมไว้ไม่มีอีกต่อไป (เช่น เว็บไซด์ที่แนะนำ ประเทศของผู้อ่าน ระบบปฏิบัติการที่ใช้) เหลือแต่เพียงแค่จำนวนครั้งที่แวะเข้ามาเยี่ยมชม จากบทความที่เขียนไปในปี ๒๕๖๓ จำนวน ๙๙ บทความ ๔๘๙ หน้า มีการเข้ามาอ่านทั้งสิ้น ๒๕๔๐๙๐ ครั้งหรือเฉลี่ย ๖๙๖.๑๔ ครั้งต่อวัน นับว่าลดลงจากปี ๒๕๖๒ ที่อยู่ที่ ๗๑๖.๘๕ ครั้งต่อวัน ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเป็นผลจาก COVID-19 หรือว่ามีเว็บไซด์ที่เผยแพร่เรื่องราวทำนองเดียวกันมากขึ้น หรือว่ามีผู้อ่านสนในเรื่องราวที่เขียนน้อยลง แต่ถึงอย่างไรก็ตามก็คงต้องขอขอบคุณผู้อ่านที่ท่านที่แวะเวียนเข้ามาเยี่ยมชม สวัสดีปีใหม่ครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น