วันอังคารที่
๓๑ พฤษภาคม พ.ศ.
๒๕๓๗
เป็นวันปฐมนิเทศนิสิตใหม่
เลขประจำตัว 37XXXXX
ของมหาวิทยาลัย
และในแต่ละปี
ทางมหาวิทยาลัยจะแจกหนังสือ
"พระเกี้ยว"
ให้กับนิสิตที่เข้าใหม่ทุกคน
เพื่อแนะนำให้รู้ว่าในมหาวิทยาลัยมีสถานที่อะไร
อยู่ที่ไหนกันบ้าง
จากวันนั้นจนถึงวันนี้
ก็ครบรอบ ๒๐ ปีพอดี มีสิ่งต่าง
ๆ เกิดขึ้นใหม่ในมหาวิทยาลัย
และในขณะเดียวกันก็มีหลายสิ่งหลายอย่างได้หายไป
Memoir
ฉบับนี้ก็เลยขอนำเอาสถานที่
๓ แห่งที่มีปรากฏในหนังสือ
"พระเกี้ยว"
ฉบับพ.ศ.
๒๕๓๗
มาให้ดูกัน
เพราะปัจจุบันสถานที่ทั้งสามก็ไม่เหลือแล้ว
เริ่มจาก
"หน่วยอนามัย"
(รูปที่
๒ ในหน้าถัดไป)
เดิมเป็นอาคารสองชั้นตั้งอยู่ริมถนนพญาไทฝั่งตะวันตก
ใกล้กับประตูครุศาสตร์
ปัจจุบันกลายเป็นอาคารจามจุรี
๕ ไปแล้ว ช่วงตอนที่อาคารนี้ถูกทุบทิ้ง
ก็ย้ายไปอยู่ในห้องใต้สนามกีฬาด้านทิศเหนือ
(ฝั่งตรงข้ามสนามกีฬาในร่มเก่า)
ก่อนจะมีที่ใหม่ที่ชั้น
๒ อาคารจามจุรี ๙ ในปัจจุบัน
ก่อนออกประตูรั้วฝั่งตะวันตกตรงที่เป็นตลาดสามย่านในปัจจุบัน
(ตอนนั้นตลาดสามย่านอยู่ใกล้แยกสามย่าน
ฝั่งตรงข้ามกับคณะนิติศาสตร์
และก่อนหน้านั้นอีกก็อยู่ตรงที่เป็นจามจุรีสแควร์ในปัจจุบัน)
เป็นที่ตั้งของปั๊มน้ำมัน
(รูปที่
๓)
ในแต่ละวันมักจะมีรถมาเติมน้ำมันกันเป็นแถวยาว
เพราะจำหน่ายราคาถูกกว่าข้างนอก
จนบางวันน้ำมันหมดก่อนถึงตอนเย็น
(เห็นราคาน้ำมันเบนซินและดีเซลเมื่อ
๒๐ ปีที่แล้ว รู้สึกอย่างไรบ้าง)
ตอนนี้บริเวณดังกล่าวก็กลายเป็นลานจอดรถสำหรับชาร์ตแบตเตอรี่ของรถรับส่งภายในมหาวิทยาลัยไปแล้ว
ที่ตั้งของอาคารจามจุรี
๙ ในปัจจุบันเดิมเป็นลานดินว่าง
ๆ ให้เป็นที่จอดรถ
และมีสนามเทนนิสด้วย
ทั้งปั๊มน้ำมัน ลานจอดรถ
และสนามเทนนิส
หายไปเมื่อมีการก่อสร้างอาคารจามจุรี
๙
รูปที่ ๓ (บน) สถานีบริการน้ำมันของมหาวิทยาลัย จำหน่ายน้ำมันราคาถูกกว่าข้างนอกลิตรละ ๑๐ สตางค์ ปัจจุบัน (ล่าง) กลายเป็นลานจอดรถสำหรับชาร์ตแบตเตอรี่ของรถรับส่งภายในมหาวิทยาลัย
ฝั่งตรงข้ามกับปั๊มน้ำมัน
ตรงหัวมุมสนามกีฬาด้านทิศใต้ที่หันออกประตูตลาดสามย่าน
ตรงนั้นเคยมีร้านค้าสวัสดิการ
(ไม่ใช่ร้านค้าสหกรณ์นะ)
จำหน่ายสินค้าอุปโภคบริโภคทั่วไป
(รูปที่
๔)
เยื้อง
ๆ จากหน้าร้านจะเป็นที่จอดรถได้
๒-๓
คัน เป็นจุดสำหรับจอดรถเพื่อเติมลมยาง
ร้านนี้เลิกไปพร้อมกับการเลิกปั๊มน้ำมัน
รูปที่
๕ จากสระน้ำ กลายเป็นที่ทิ้งขยะ
สนามหญ้า และสนามบาสเกตบอลในปัจจุบัน
ปิดท้ายด้วยบริเวณที่เป็นสนามกีฬาด้านบริเวณระหว่างคณะวิศวกรรมศาสตร์และรัฐศาสตร์ในปัจจุบัน
สมัยผมเรียนหนังสือตรงนี้ยังเป็นสระน้ำที่พายเรือเล่นได้
มีต้นไทรต้นใหญ่ขึ้นอยู่ริมน้ำ
ตอนปี ๓๗ นั้นกลายเป็นที่ทิ้งขยะไป
(ทั้งขยะทั่วไปและขยะพิษ)
ตอนสร้างอาคาร
๕ เขาก็เลยตัดสินใจถมสระ
ฝังขยะทั้งหมดไว้ใต้พื้นสนามหญ้าสีเขียว
แต่อยู่ได้ไม่นานก็มีการขุดหลุมเพื่อการก่อสร้างบางอย่าง
ขยะที่ถูกฝังกลบก็เลยผุดขึ้นมา
สุดท้ายก็เลยต้องเทคอนกรีตทับ
จะได้ไม่มีใครไปขุดอีก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น