พอจบเรื่องนี้แล้วก็คิดว่าจะเอาเรื่องราวเกี่ยวกับรถไฟมารวมเล่มอีกครั้ง
เป็นฉบับ "รถไฟ
ปู๊น ปู๊น (๒)"
ตอนลูกยังเล็กอยู่นั้นได้พาเขาไปเที่ยวแถวพัทยาบ่อยครั้ง
เพราะตอนนั้นบริเวณนั้นรถยังไม่ค่อยเยอะเท่าไร
จากบางแสนขับรถไฟพัทยาได้สบาย
เว้นแต่จะเป็นช่วงมีงานเทศกาลเท่านั้น
แต่พักหลังนี้ไม่ได้ไปแถวนั้นมานานแล้ว
ก็เลยไม่รู้ว่าสถานที่ต่าง
ๆ ที่เคยแวะไปเที่ยวชมนั้นปัจจุบันมีการเปลี่ยนแปลงอย่างไรบ้าง
เส้นทางทางภาคตะวันออกตั้งแต่ฉะเชิงเทราไปจนถึงสัตหีบและมาบตาพุดจัดว่าเป็นเส้นที่มีวัตถุประสงค์หลักเพื่อการขนส่งสินค้าเป็นหลักก็ได้
เพราะเป็นเส้นที่เชื่อมท่าเรือน้ำลึกทั้ง
๓ แห่งของประเทศไทยที่อยู่ทางภาคตะวันออก
และนิคมอุตสาหกรรมขนาดใหญ่อีก
๒ แห่งคือที่แหลมฉบังและมาบตาพุด
และแม้ว่าตามเส้นทางจะมีชื่อสถานีที่บ่งบอกถึงสถานที่ท่องเที่ยวต่าง
ๆ
แต่ตัวสถานีก็ไม่ได้ตั้งอยู่ในระยะที่สามารถเดินเท้าไปยังสถานที่ท่องเที่ยวเหล่านั้นได้
หรือไม่ก็สามารถหาบริการรถรับ-ส่งสาธารณะไปยังสถานที่เหล่านั้นได้ง่าย
จึงกลายเป็นว่าการเดินทางโดยรถไฟบนเส้นทางสายนี้น่าจะเหมาะกับผู้ที่ใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่ในเมือง
และต้องการนั่งรถไฟชมบรรยากาศนอกเมืองที่ไม่มีรถยนต์วิ่งพลุกพล่านมากกว่า
Memoir
ฉบับวันนี้คงไม่มีสาระอะไรเช่นเดิม
เป็นเพียงบันทึกกันลืมว่าเคยไปที่ไหม
เมื่อไร แค่นั้นเอง
รูปที่
๒ ป้ายบอกสถานีถัดไปบนเส้นทาง
แยกไปแหลมฉบังคือไปท่าเรือ
ภาพสถานีศรีราชาในชุดนี้
(รวมรูปที่
๑ ด้วย)
ถ่ายไว้เมื่อวันอาทิตย์ที่
๒๖ ธันวาคม ๒๕๕๓
ด้วยกล้องโทรศัพท์มือถือธรรมดา
ๆ (Sony-Ericsson
K-750i ซึ่งอันที่จริงถ้าใช้แค่โทรกับถ่ายรูปผมก็ชอบมากนะ
ตรงที่ขนาดมันเล็กดีและถ่ายรูปออกมาได้ดีด้วย)
รูปที่
๕ มุมนี้น่าจะเป็นมุมที่มองไปทางไปบางละมุง-แหลมฉบัง
(ถ่ายไว้เมื่อวันอาทิตย์ที่
๒๖ ธันวาคม ๒๕๕๓)
รูปที่
๗ ป้ายสถานีพัทยา
สถานีนี้ตั้งอยู่บริเวณพัทยากลาง
(ถ่ายไว้เมื่อวันอาทิตย์ที่
๒๒ มกราคม ๒๕๕๕ ด้วยกล้องโทรศัพท์มือถือ
Sony-Ericsson
K-750i)
รูปที่
๘ สถานีญาณสังวราราม
ถ้าเทียบกับสถานีอื่นในเส้นทางแล้วสถานีนี้แต่งซะสวยทีเดียว
ภาพนี้น่าจะมองไปทางเส้นทางที่ไปสัตหีบ
(ถ่ายไว้เมื่อวันอังคารที่
๑๔ เมษายน ๒๕๕๘)
รูปที่
๙ ตัวอาคารสถานีสร้างไว้ใหญ่โต
สถานีมีการทำความสะอาดและตัดแต่งต้นไม้เป็นอย่างดีเมื่อเทียบกับสถานีอื่น
ทั้ง ๆ
ที่เป็นสถานีที่ตามปรกติไม่น่าจะมีผู้โดยสารมาใช้บริการ
(ถ่ายไว้เมื่อวันอังคารที่
๑๔ เมษายน ๒๕๕๘)
รูปที่
๑๑ สถานีนี้แปลกหน่อยตรงที่รางรอหลีกยกระดับซะสูงกว่ารางหลัก
(ถ่ายไว้เมื่อวันอังคารที่
๑๔ เมษายน ๒๕๕๘)
รูปที่
๑๒ ในส่วนของรางหลีก
หมอนรองรางยังเป็นไม้อยู่
แสดงว่าตอนสร้างรางคงหาไม้หมอนได้ไม่ยาก
แต่ตรงจุดที่ยึดรางนั้นผุหมดแล้ว
ตอนนี้ไม่รู้ว่าเปลี่ยนไปแล้วหรือยัง
(ถ่ายไว้เมื่อวันอังคารที่
๑๔ เมษายน ๒๕๕๘)
รูปที่
๑๓ ป้ายหยุดรถสวนนงนุช
ดูเขียวชอุ่มดี หวังว่าคงไม่มีงูนะ
(ถ่ายไว้เมื่อวันอังคารที่
๑๖ ตุลาคม ๒๕๕๕ ด้วยกล้องโทรศัพท์มือถือ
Sony-Ericsson
K-750i เช่นกัน)
ป้ายหยุดรถนี้อยู่ตรงถนนที่แยกจากสุขุมวิทเข้าสวนนงนุช
รูปที่
๑๕ มองกลับไปยังทิศที่มาจากสถานีญาณสังวราราม
(ถ่ายไว้เมื่อวันอังคารที่
๑๖ ตุลาคม ๒๕๕๕)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น