วันศุกร์ที่ 28 ธันวาคม พ.ศ. 2555

ก่อนจะเลือนหายไปจากความทรงจำ ตอนที่ ๓๒ ถนน AIT MO Memoir : Friday 28 December 2555

"นิสิตชั้นปีที่ ๑ ห้ามเดินถนน AIT"

นั่นเป็นคำสั่งที่รุ่นพี่สั่งน้องใหม่คณะวิศว เหตุผลที่แท้จริงก็คือรุ่นพี่เขาใช้บริเวณในถนนเส้นนั้นเตรียมงานรับน้อง ก็เลยไม่อยากให้รุ่นน้องได้ไปเห็นว่าเขาเตรียมอะไรเอาไว้บ้าง ก็เลยมีการออกคำสั่งดังกล่าว

ว่าแต่ "ถนน AIT" มันอยู่ที่ไหน

สถาบันเทคโนโลยีแห่งเอเซีย (Asian Institute of Technologh หรือย่อว่า AIT) ก่อตั้งในปีพ.ศ. ๒๕๐๒ (ค.ศ. ๑๙๕๙) แรกเริ่มเดิมทีนั้นใช้สถานที่อยู่ภายในคณะวิศวกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย บริเวณที่เป็นที่ตั้งของอาคารอนุศาสตร์ยันตรกรรม (อาคาร ๕) อาคารปฏิบัติการรวม และอาคารภาควิชานิวเคลียร์เทคโนโลยีในปัจจุบัน ก่อนย้ายออกไปตั้งยังอ.รังสิต จ.ปทุมธานีที่เป็นที่ตั้งปัจจุบัน ในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๑๖ (ค.ศ. ๑๙๗๓)

ดังนั้นถนนในจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยเส้นจากสี่แยกตรงศาลาพระเกี้ยว-คณะวิศวกรรมศาสตร์-สระว่ายน้ำ ตรงมายังถนนอังรีดูนังต์ จึงมีชื่อเรียกติดปากกันมาระยะหนึ่งว่า "ถนน AIT" ที่หัวมุมถนนนี้จะมีซุ้มขายอาหารและเครื่องดื่มอยู่ร้านหนึ่งที่เรียกกันว่า "ร้านนวย" ถ้าเป็นผู้ที่เรียนคณะวิศวกรรมศาสตร์แต่ก่อนจะต้องรู้จัก แต่ตอนนี้ร้านถูกรื้อไปแล้วและกลายเป็นที่ตั้งร้านกาแฟหรูหรา (ที่ผมเองยังไม่เคยคิดจะเข้าไปซื้อกิน)

 รูปที่ ๑ บรรยากาศถนน AIT ในปัจจุบัน รูปซ้ายเป็นการมองออกไปยังแยกศาลาพระเกี้ยว รูปขวาเป็นการมองออกไปยังถนนอังรีดูนังต์ (ภาพถ่ายเมื่อวันจันทร์ที่ ๒๔ ธันวาคม ๒๕๕๕ ที่ผ่านมา)

รูปที่ ๒ รูปซ้ายเป็นอีกมุมมองหนึ่ง มองย้อนไปยังประตูทางออกถนนอังรีดูนังต์ ส่วนรูปขวาเป็นก้อนหินและแผ่นจารึกที่นำมาวางไว้เป็นที่ระลึกในโอกาสครบรอบการก่อตั้ง AIT ครบ ๕๐ ปี (เปิดป้ายอนุสรณ์เมื่อวันที่ ๘ กันยายนปีพ.ศ. ๒๕๕๒ ) โดยอยู่ที่หัวมุมตึกอนุศาสตร์ยันตรกรรม (ตึก ๕) ในปัจจุบัน (ภาพถ่ายเมื่อวันจันทร์ที่ ๒๔ ธันวาคม ๒๕๕๕ ที่ผ่านมา) โดยป้ายดังกล่าวบอกว่า AIT ตั้งอยู่ที่คณะวิศวกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยจนถึงปีพ.ศ. ๒๕๑๕ (ค.ศ. ๑๙๗๒) แสดงว่าเริ่มเปิดรับนักศึกษาใหม่ที่รังสิตในปีพ.ศ. ๒๕๑๖

เรื่องนี้เขียนเพื่อให้คนที่จากสถานที่แห่งนี้ไปนานแล้วได้เห็นว่ามีการเปลี่ยนแปลงอย่างไรบ้าง และเขียนไว้เพื่อให้คนปัจจุบันได้มีบันทึกว่าสถานที่แห่งนี้เคยมีบรรยากาศอย่างไร เผื่อว่าต่อไปในอนาคตเขาอยากจะรำลึกถึง