แม่นก กกลูกนก (๑๒) MO Memoir : Wednesday 26 February 2563

และแล้วในที่สุด พวกเขาก็จากไป

ตอนแรกคิดว่าจะมีลูกนก ๒ ตัว แต่ท้ายสุดก็มีเพียงแค่ตัวเดียว

เช้าวันจันทร์ ก่อนออกไปทำงาน เห็นมาอยู่พร้อมหน้ากันทั้งพ่อแม่ลูก

พอตอนเย็นกลับมา ก็เห็นไปเกาะอยู่ที่สายไฟ และคงเกาะที่นั่นทั้งคืน

พอมาเช้าวันอังคาร เห็นลูกนกเกาะอยู่ตัวเดียว หยิบกล้องมาถ่ายรูปได้ ถ่ายได้เพียงรูปเดียว เขาก็บินจากไป

ค่ำวันวาน ก็เลยถือโอกาสทำความสะอาดโคมไฟ เขี่ยเอาขี้นกและเศษซากรังออกมา

เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม พวกเขาก็คงจะกลับมากันใหม่เอง

รูปที่ ๑ เป็นวันแรกที่เห็นพร้อมหน้าพร้อมตา

ถนนคู่ขนานทางรถไฟก็มาแล้ว ทางด่วนคร่อมทางรถไฟก็มาแล้ว รถไฟคู่ขนานทางด่วนก็รออยู่ว่าจะเริ่มเมื่อใด รถไฟลอยฟ้าที่ถนนหน้าปากซอยก็เริ่มทดลองวิ่ง พื้นที่สวนเดิมที่เคยเป็นที่ตาบอดก็ออกถนนใหญ่ได้โดยง่าย คอนโดสูงหลายหลังเริ่มปรากฏ เมื่อกลับมาทำงานใหม่ ๆ เมื่อปี ๒๕๓๗ นั้น เคยมีผู้ใหญ่ในที่ทำงานท่านหนึ่งถามว่าบ้านอยู่ไหน พอบอกว่าอยู่บางพลัด เขาก็บอกว่าอยู่ตรงนั้นได้อย่างไร หาความเจริญใด ๆ ไม่ได้เลย ซึ่งจะว่าไปมันก็เป็นจริงอย่างเขาว่า เพราะแต่ก่อนแถวนั้นไม่ค่อยมีรถผ่าน เพิ่งจะมีมากก็ตอนที่มีสะพานพระราม ๗ แล้ว บ้านเรือนริมถนนก็เป็นตึกแถวสองชั้นเล็ก ๆ อยู่ต่ำกว่าระดับถนนใหญ่อีก เรียกว่าสร้างกันก่อนที่จะมีการทำถนนใหม่ ซอยต่าง ๆ ก็เป็นซอยเล็ก ๆ ปากซอยกว้างอย่างมากก็เพียงแค่ให้รถเก๋งวิ่งสวนกันได้แค่นั้นเอง

 

รูปที่ ๒ อันที่จริงฟ้ามันมืดแล้ว แต่ถ่ายด้วยกล้องดิจิตอลเปิดแฟลช ก็เลยได้ภาพมาสว่าง

   

รูปที่ ๓ ถ่ายอีกมุมหนึ่ง

รูปที่ ๔ ภาพสุดท้ายของครอบครัวนี้ที่ถ่ายเอาไว้ได้

ช่วงหน้าหนาวที่ผ่านมา จากหน้าต่างห้องนอนลูกยังพอมองเห็นหิ่งห้อยบินเล่นในสวนข้างบ้านตอนหัวค่ำอยู่ แต่ช่วงนี้ไม่เห็นแล้ว ได้เห็นพวกมันบินเล่นอยู่ข้างบ้าน (บางทีก็แวะเข้ามาในบ้านด้วย) มากว่า ๔๐ ปี ส่วนมันจะอยู่ได้อีกนานแค่ไหนก็คงขึ้นอยู่กับว่าพื้นที่สวนตรงนั้นจะมีการเปลี่ยนแปลงอย่างไรในอนาคต

  

ส่วนกระรอกก็ยังคงวิ่งไล่จับกันตอนเช้าเหมือนเดิม