ในหลายท้องที่ของไทยที่ทั้งการทำไม้และทำเหมืองนั้น
การมีเส้นทางรถไฟดูเหมือนจะเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เกิดชุมชนใหม่
ๆ ขึ้นแม้ว่าเส้นทางรถไฟดังกล่าวจะถูกยกเลิกไปแล้วก็ตาม
เพราะการมีเส้นทางรถไฟทำให้คนสามารถเดินทางเข้า-ออกพื้นที่ที่ยากหรือต้องใช้เวลานานในการเดินเท้าได้อย่างรวดเร็วขึ้น
ตัวอย่างที่เห็นได้ชัดได้แก่กรณีของเส้นทางรถไฟทำไม้ของบริษัทศรีมหาราชา
ที่ทำให้เกิดการบุกเบิกพื้นที่ป่าเดิมลึกเข้าไปในแผ่นดิน
การเกิดชุมชนใหม่ตามจุดที่เป็นสถานีรถไฟ
และการทำให้ศรีราชากลายเป็นชุมชนใหญ่จนได้รับการยกฐานะขึ้นมาเป็นอำเภอแทนบางพระ
รูปที่
๑ แผนที่ทหาร L509
ฉบับพิมพ์ครั้งที่
๑ ของบริเวณจ.สุราษฏร์ธานี
ข้อดีอย่างหนึ่งของรถไฟก็คือใช้เชื้อเพลิงได้หลากหลาย
ใครมีถ่านหินก็เผาถ่านหินต้มน้ำ
ใครมีไม้ฟืนก็เผาไหม้ฟืนต้มน้ำ
ถึงแม้ว่าเชื้อเพลิงที่ต่างกันจะให้ความร้อนที่ไม่เท่ากัน
แต่มันก็ทำให้รถไฟวิ่งได้เหมือนกัน
ในกรณีของไม้ฟืนนั้นถ้าหากตามเส้นทางรถไฟนั้นมีป่าอยู่แล้ว
ก็ไม่จำเป็นต้องขนไม้จากแหล่งอื่นไปกองไว้ตามเส้นทางที่รถไฟวิ่ง
สามารถใช้การตัดไม้จากป่าในบริเวณข้างทางรถไฟมากองไว้ยังจุดพักเติมฟืนได้เลย
(จะมีแปลกหน่อยก็คือรถไฟลากไม้ของบริษัทศรีมหาราชา
ที่จะทำการขนเศษไม้จากโรงเลื่อยไปด้วย
ให้เพียงพอสำหรับการเดินทางทั้งไปและกลับ)
และหลายแห่งนั้นการขนไม้จากป่าบริเวณข้างทางรถไฟก็ใช้การสร้างเส้นทางรถไฟแตกแขนงออกไป
ดังเช่นที่บ้านห้วยมุด
สุราษฎร์ธานี
สำหรับ
Memoir
ฉบับนี้ก็ถือว่าเป็นการรวมสิ่งที่ได้ไปพบเห็นจากแผนที่ที่มาจากแหล่งต่าง
ๆ ก็เลยขอนำมาบันทึกไว้ในที่นี้เพื่อกันลืม
เพื่อว่าต่อไปในอนาคตใครอยากจะค้นคว้าลงลึกไปอีก
ก็จะได้พอมีข้อมูลให้เริ่มต้นบ้าง
ดังนั้นวันนี้ก็ถือว่าเป็นการเล่าเรื่องด้วยภาพก็แล้วกัน
สวัสดีครับ
รูปที่
๒ จากแผนที่ในรูปที่ ๑
บริเวณบ้านห้วยมุดปรากฏแนวเส้นทางรถไฟ
(ที่คงใช้สำหรับการลำเลียงไม้ฟืนจากป่า)
มายังสถานนีรถไฟ
รูปที่
๓ แผนที่ TACTICAL
PILOTAGE CHART TPC K9-C นำมาจาก
http://legacy.lib.utexas.edu/maps/tpc/txu-pclmaps-oclc-22834566_k-9c.jpg
แผนที่นี้เน้นเฉพาะการเดินทางทางอากาศ
โดยมีการระบุในกรอบสี่เหลี่ยมทางด้านซ้ายว่าข้อมูลที่ใช้มีการยืนยันถึงวันที่
๒๓ พฤษภาคม ค.ศ.
๑๙๘๙
(พ.ศ.
๒๕๓๒)
แต่ในข้อความในคอลัมน์ด้านขวาบอกว่าใช้ข้อมูล
(คงเป็นภูมิประเทศ)
ที่ทำการประมวลผลในเดือนเมษายน
ค.ศ.
๑๙๖๙
(พ.ศ.
๒๕๑๒)
เรียกว่าข้อมูลภูมิประเทศไม่ได้มีการปรับความถูกต้องตั้ง
๒๐ ปีก็ได้
รูปที่
๔ ภาพขยายของแผนที่ในรูปที่
๓ บริเวณสถานีรถไฟห้วยมุด
ยังปรากฏแนวเส้นทางรถไฟจากสองข้างทางมายังสถานีรถไฟห้วยมุด
รูปที่
๕ แผนที่ TACTICAL
PILOTAGE CHART TPC K9-C ฉบับเดียวกับในรูปที่
๓ แต่มาขยายเน้นบริเวณจังหวัดระนองและชุมพร
ในฝั่งจ.ระนองทางด้านซ้ายยังปรากฏแนวรถไฟทำเหมือง
(ในกรอบสีแดง)
และในฝั่งจ.ชุมพรก็ยังปรากฏแนวเส้นทางรถไฟทำเหมืองบริเวณสถานีควนหินมุ้ย
รูปที่
๖ แผนที่ฉบับนี้นำมาจาก
https://911gfx.nexus.net/nc4707.html
ขยายบริเวณจ.ชุมพร
บริเวณตอนล่างจะเห็นแนวเส้นทางรถไฟทำเหมืองบริเวณสถานีควนหินมุ้ย
รูปที่
๗ ภาพขยายของแผนที่ในรูปที่
๖ บริเวณควนหินมุ้ย
รูปที่
๘ แผนที่ส่วนต่อจากรูปที่
๖ (นำมาจาก
https://911gfx.nexus.net/mapnc4711.html)
จะปรากฏแนวเส้นทางรถไฟทำเหมืองที่บริเวณบ้านควนหินมุ้ยทางตอนบนของแผนที่
รูปที่
๙ แผนที่ส่วนขยายของรูปที่
๘
รูปที่
๑๐ แผนที่ TACTICAL
PILOTAGE CHART TPC K9-C ฉบับเดียวกับในรูปที่
๓ แต่มาขยายเน้นบริเวณจังหวัดนครศรีธรรมราช
ปรากฏเส้นทางรถรางของกรมโลหะกิจที่ขนแร่มายัง
อ.สิชล
เส้นทางรถรางสายนี้เคยกล่าวไว้ครั้งหนึ่งใน
Memoir
ปีที่
๕ ฉบับที่ ๕๒๖ วันอาทิตย์ที่
๒๘ ตุลาคม ๒๕๕๕ เรื่อง
"ก่อนจะเลือนหายไปจากความทรงจำตอนที่ ๒๘ รถไฟหัตถรรม (เหมืองแร่-ป่าไม้ ในภาคใต้)"
รูปที่
๑๑ แผนที่ TACTICAL
PILOTAGE CHART TPC K9-C ฉบับเดียวกับในรูปที่
๓ แต่มาขยายเน้นบริเวณจังหวัดสุราษฏร์ธานี
ที่แสดงเส้นทางรถไฟสายคีรีรัฐนิคม
ใน Memoir
ปีที่
๘ ฉบับที่ ๑๑๘๘ วันจันทร์ที่
๒๐ มิถุนายน ๒๕๕๙ เรื่อง
"เส้นทางรถไฟที่หายไป"
ในรูปที่
๑๐ ที่ผมเขียนไว้ว่าอาจจะไม่ใช่เส้นทางรถไฟสายคีรีรัฐนิคม
แต่เมื่อตรวจสอบกับแผนที่นี้แล้วพบว่าคือตำแหน่งเส้นทางรถไฟสายคีรีรัฐนิคม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น