๑๐๘ วันหลังเปิดอุทยานจุฬาฯ ๑๐๐ ปี MO Memoir : Thursday 13 July 2560

เย็นวันวาน เดินผ่านไปแถวนั้น ก็เลยขอโอกาสบันทึกภาพไว้เป็นที่ระลึกหน่อย ว่ามีอะไรเปลี่ยนแปลงไปบ้าง หลังจากที่เคยถ่ายภาพสถานที่นี้เอาไว้ก่อนทำพิธิเปิดเพียง ๕ วัน เพราะนี่ก็ผ่านการเปิด (เฉพาะป้ายชื่อ) ไปแล้ว ๑๐๘ วัน แต่ก็ยังไม่เปิดใช้บริการ เห็นมีแต่คนงานทำงานอยู่เท่านั้นเอง ไม่รู้ว่าจะเสร็จทันงานรับปริญญาที่กำลังจะถึงหรือเปล่า ถ้าเสร็จทันก็ดี เหล่าบัณฑิตจะได้มีสถานที่ถ่ายรูปเพิ่มขึ้นอีกแห่ง (สามารถดูภาพถ่ายก่อนหน้าเปรียบเทียบได้จาก Memoir ปีที่ ๙ ฉบับที่ ๑๓๕๒ วันอังคารที่ ๒๑ มีนาคม ๒๕๖๐ เรื่อง "๕ วันก่อนเปิดอุทยานจุฬาฯ ๑๐๐ ปี")

วันนี้ถือว่าเป็นการเล่าเรื่องด้วยภาพก็แล้วกันครับ :) :) :)

รูปที่ ๑ แม้ตึกแถวในบริเวณนี้จะถูกทุบทิ้งไปหมดแล้ว แต่อาคารศาลเจ้าหลังนี้ก็ยังคงอยู่ (ถ่ายจากอาคารจอดรถจามจุรี ๙ ที่อยู่ทางด้านทิศตะวันออกเฉียงใต้ค่อนไปทางใต้ของอุทยาน)

รูปที่ ๒ ป้ายชื่อ (สิ่งสำคัญที่สุดที่ต้องเสร็จให้ทันพิธีเปิด ส่วนที่เหลือจะเป็นอย่างไรก็ไม่เป็นไร) ยังหลงเหลือเสาเหล็กที่ใช้เป็นที่ติดตั้งแพรคลุมป้ายสำหรับทำพิธเปิดให้เห็นอยู่ทางด้านข้างทั้งสองด้าน กำลังรอดูอยู่เหมือนกันว่าตัวอักษรที่ติดเอาไว้ จะอยู่ได้นานเท่าใด เพราะมันอยู่ในระยะที่คนเดินผ่านไปมาเอื้อมมือถึงซะด้วย

รูปที่ ๓ ถนนที่อยู่ข้างป้ายชื่อ ถ้าเปิดใช้จริงคงเป็นเส้นเดินรถทางเดียวจากทางด้านถนนบรรทัดทองวิ่งเข้ามาเท่านั้น

รูปที่ ๔ ลานด้านหน้า ยังมีร่องรอยน้ำท่วมขังบนพื้นดินอันเป็นผลจากฝนตกหนักในช่วงคืนก่อนหน้า

รูปที่ ๕ อีกมุมหนึ่งของลานด้านหน้า

รูปที่ ๖ ภาพถ่ายจากชั้น ๓ อาคารศูนย์การค้าที่อยู่ด้านทิศเหนือ ซอยจุฬาลงกรณ์ฯ ๒๒ ที่เดิมนั้นสามารถเดินรถระหว่างถนนบรรทัดทองกับประตูธรรมสถานได้โดยตรงนั้น ตอนนี้ก็ถูกปิดกั้นถาวรเรียบร้อยแล้ว สัญญาณไฟสี่แยกด้านถนนบรรทัดทองยังคงอยู่ แต่กลายเป็นสามแยกแทนแล้ว
 

รูปที่ ๗ อีกมุมหนึ่งจากที่สูง

รูปที่ ๘ มองออกไปทางด้านทิศตะวันตก (ถนนบรรทัดทอง) อาคารที่เห็นเป็นเนินลาดเอียงขึ้นไปตอนนี้ยังไม่รู้ว่าเป็นอาคารอะไร

รูปที่ ๙ อีกภาพของลานด้านทิศตะวันตก ที่ดูเหมือนจะเป็นลานออกกำลังกาย

รูปที่ ๑๐ ป้ายบอกที่จอดจักรยาน พร้อมกับเสาที่คิดว่าคงมีไว้ให้คล้องโซ่จักรยาน