วันศุกร์ที่ 9 กันยายน พ.ศ. 2559

ท่องสูตรคูณ แบบคนโบราณ (ก่อนจะเลือนหายไปจากความทรงจำ ตอนที่ ๑๑๐) MO Memoir : Friday 9 September 2559

ผมเคยตั้งคำถามในที่ประชุมว่า "ทำไมเวลาเราเห็นผู้เรียนไม่เก่งภาษาอังกฤษ เราก็มักจะมาแก้ด้วยการให้ผู้สอนวิชาอื่น (เช่น คณิตศาสตร์ เคมี เทอร์โมไดนามิกส์) พยายามแก้ไขด้วยสอดแทรกการสอนวิชาดังกล่าวให้เป็นภาษาอังกฤษ แล้วทำไมเวลาที่เราเห็นผู้เรียนไม่เก่งวิชาอื่น เช่น คณิตศาสตร์ เคมี ที่ไม่ใช่วิชาภาษาอังกฤษ เราจึงไม่ขอให้ผู้สอนวิชาภาษาอังกฤษแทรกความรู้เหล่านั้นเข้าไปในวิชาภาษาอังกฤษบ้าง" คำถามดังกล่าวก็ยังไม่ได้รับคำตอบมาจนถึงทุกวันนี้
 
เมื่อปลายเดือนที่แล้ว ระหว่างเดินดูหนังสือเก่า ๆ ที่วางอยู่บนชั้นในห้องสมุดว่ามีหนังสืออะไรบ้าง ก็ไปพบหนังสือเล่มหนึ่งที่พิมพ์เอาไว้ตั้งแต่ปีพ.ศ. ๒๕๐๖ หรือกว่า ๕๐ ปีที่แล้ว ชื่อเรื่อง "เมืองไทยในอดีต" เขียนโดยท่านผู้ใช้นามปากกาว่า "นายอินเครา" จากที่ปรากฏในบทนำทำให้เดาว่าท่านน่าจะเป็นนักหนังสือพิมพ์ท่านหนึ่งของหนังสือพิมพ์ "พิมพ์ไทย" หนังสือดังกล่าวมีเรื่องที่น่าสนใจอยู่หลายเรื่องโดยเฉพาะเหตุการณ์ช่วงต้นรัตนโกสินทร์ แต่เห็นมีเรื่องหนึ่งที่น่าสนใจ เพราะเป็นเรื่องเกี่ยวกับการศึกษาของคนในสมัยก่อน นั่นก็คือ "การท่องสูตรคูณ"
 
การท่องสูตรคูณแบบปัจจุบัน ที่เริ่มจากแม่สอง (สองหนึ่งสอง สองสองสี่ ...) ไปจนถึงแม่สิบสองนั้นเริ่มขึ้นเมื่อใดก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่บทความในหนังสือดังกล่าวก็ทำให้ทราบว่าคงจะมีมาอย่างน้อยก็ก่อนพ.ศ. ๒๕๐๖ แล้ว ก่อนหน้านั้นจะเป็นการท่องสูตรคูณเพียงแม่เก้า แต่แทนที่จะท่องเป็นภาษาไทยเหมือนในปัจจุบัน เขากลับท่องกันเป็นภาษา "บาลี" 
  
ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเรียกว่าเป็นการ "แทรกการสอนภาษาเข้าไปในวิชาคณิตศาสตร์" หรือ "แทรกการสอนคณิตศาสตร์เข้าไปในการสอนภาษา" ดีกว่ากัน
 
ส่วนวิธีการท่องเป็นอย่างไรนั้น ก็ขอเชิญอ่านเอาเองได้จากเนื้อหาในบทความที่นำมาแสดงก็แล้วกันครับ





ปิดท้ายที่ว่างของหน้ากระดาษด้วยภาพบรรยากาศจากห้องพักผ่อนที่ถ่ายเมื่อเที่ยงวันนี้

ไม่มีความคิดเห็น: