กระดืบ กระดืบ บนโครงหลังคา (๒) MO Memoir : Sunday 21 January 2561

"นายช่าง นายช่าง ช่วยขึ้นมาดูงานตรงนี้หน่อย"
 

เสียงเรียกผมดังมาจากข้างบน พอแหงนหน้ามองขึ้นไปก็เห็นลูกน้องที่ตะโกนเรียกยืนอยู่บน pipe rack ที่สูงขึ้นไปประมาณ ๕ เมตรโบกมือเรียกให้ไปช่วยดูงานเชื่อมท่อหน่อย ผมก็เลยปีนขึ้นไปดู
 

อันที่จริงเรื่องงานเชื่อมโลหะนั้น เขารู้ดีกว่าผมครับ จะว่าไปแล้วเขาให้ความรู้กับผมหลายอย่างซะด้วย แต่ผมว่าที่เขาอยากจะรู้มากกว่าก็คือ ผมกล้าปีนขึ้นไปไหม และนั่นก็เป็นเหตุการณ์เมื่อ ๓๐ ปีที่แล้ว ตอนที่ยังทำงานอยู่มาบตาพุด
 

ตอนนั้นเราแบ่งหน้าที่กันครับ เขาตรวจดูความเรียบร้อยของงานเชื่อม ส่วนผมก็ตรวจดูว่าการประกอบนั้นตรงกับแบบที่ออกไว้หรือไม่ แบบที่ออกไว้นั้นถูกต้องหรือไม่ และเมื่อทำการประกอบเข้าที่หน้างานจริงแล้วจะมีปัญหาในการปฏิบัติงานหรือไม่ (เช่นต้องมีการเปลี่ยนทิศทางการหันของวาล์ว หรือต้องย้ายตำแหน่งให้เข้าไปปฏิบัติงานได้หรือไม่)
 

งานก่อสร้างหลังคาใหม่ครอบคลุมหลังคาเดิมของอาคารที่ผมสอนแลปเคมีให้กับนิสิตปี ๒ ก็กำลังเดินหน้าต่อไปเรื่อย ๆ และคงจะเสร็จในเร็ววัน ถ้าหากไม่มีอุบัติเหตุร้ายแรงใด ๆ เกิดขึ้น ส่วนอุบัติเหตุร้ายแรงที่อาจจะเกิดขึ้นนั้นน่าจะเป็นอะไร ก็ลองดูในรูปภาพการทำงานของช่างเชื่อมที่ผมถ่ายเอาไว้เมื่อวันพฤหัสบดีที่ผ่านมาดูก็แล้วกันครับ
 

นี่แหละครับชีวิตการทำงานของผู้ใช้แรงงานบ้านเรา

รูปที่ ๑ ช่างเชื่อมสองคนช่วยกันยกโครงเหล็กขึ้นประจำตำแหน่ง แล้วคนกลางก็ทำหน้าที่เชื่อมยึด

รูปที่ ๒ พอเชื่อมเสร็จแล้วหนึ่งโครง ก็เดินย้ายที่ทำงานไปอีกฟากของอาคาร เดินแบบสบาย ๆ ไม่ต้องกลัวสะดุดอะไรทั้งสิ้น

รูปที่ ๓ ทีนี้ก็มาประกอบต่อกับโครงช่วงกลาง ที่เห็นเป็นเส้นสายอะไรนั่นคือสายไฟสำหรับงานเชื่อม ไม่มีการใช้สายรั้งกันตกหรือตาข่ายรองรับใด ๆ ทั้งสิ้น

รูปที่ ๔ มีฝีมือในการเชื่อมอย่างเดียวไม่พอ ต้องกล้าและเล่นกายกรรมได้ด้วย

รูปที่ ๕ มาตอนนี้เป็นโครงชิ้นที่สามและเป็นชิ้นสุดท้าย

รูปที่ ๖ อันนี้ดีหน่อยที่แดดไม่แรงแล้ว และพอมีร่มเงาจากตึกข้าง ๆ ช่วยบังแดดให้หน่อย

พรุ่งนี้ต้องไปประชุมต่างจังหวัดหลายวัน คงหายไปจากหน้า blog สักอาทิตย์นะครับ