ดูเหมือนว่าในแนวเส้นทางรถไฟสายใต้จากตลิ่งชันถึงนครชัยศรีคงมีบางช่วงที่มีต้นงิ้วขึ้นเยอะ เพราะเห็นมีสถานีที่มีชื่อเกี่ยวพันกับต้นงิ้วสองสถานี สถานีแรกคือบ้านฉิมพลีที่ตอนนี้กลายเป็นอดีตไปแล้ว เหลือเพียงแค่ขานขลาให้ดูเล่น ส่วนสถานีที่สองคือวัดงิ้วราย ที่เคยเป็นชุมทางการเดินทางที่สำคัญในอดีต และก็ไม่แน่ว่าเมื่อตัวเมืองมีการขยายออกมาทางด้านตะวันตก สถานีนี้อาจกลับมามีบทบาทใหม่ก็ได้ ในฐานะเป็นคลังสินค้าเชื่อมต่อทางรถยนต์กับรถไฟ
ในยุคก่อนที่จะมีรถไฟ การเดินทางระหว่างกรุงเทพ-สุพรรณบุรีก็คงต้องเป็นทางเรือ ถ้าเดินทางจากกรุงเทพก็ต้องล่องขึ้นไปตามลำน้ำเจ้าพระยาจนถึงอยุธยาแล้วค่อยเลี้ยวเข้าคลองไปสุพรรณบุรี แต่การมีเส้นทางรถไฟสายใต้ก็ช่วยย่นระยะเวลาเดินทางด้วยการเปิดเส้นทางใหม่ จากสุพรรณบุรีพอมาถึงตลาดลำพญาก็เลือกเอาได้ว่าจะไปทางไหน จะแยกเข้าคลองนราภิรมณ์แล้วมาโผล่ที่ศาลายา หรือจะล่องตามแม่น้ำต่อมาจนถึงวัดงิ้วรายแล้วมาเปลี่ยนขึ้นรถไฟที่นี่ แต่เมื่อถนนมีการขยายตัวพร้อมกับการเดินทางด้วยรถยนต์ที่มีมากขึ้น ชุมชนที่เคยเป็นจุดเชื่อมต่อระหว่างทางน้ำกับรถไฟที่เคยมีชีวิตชีวา ก็ค่อย ๆ เงียบสงบลง จนบางชุมชนก็เลือนหายไป
เมื่อช่วงกลางเดือนมีนาพอมีเวลาว่าง ก็เลยถือโอกาสไปเก็บภาพสถานีรถไฟสุดท้ายก่อนจะข้ามแม่น้ำท่าจีน แม้ว่าทางรถไฟช่วงนี้จะเป็นทางคู่แล้ว แต่สถานีนี้ก็ยังมีรางหลีกให้จอดพักรถ (รถสินค้าติดเวลาชั่วโมงเร่งด่วนของกรุงเทพ เลยต้องจอดรอพักที่นี่ก่อน ข้อมูลนี้ได้มาจากเจ้าหน้าที่สถานีเพราะถามเขาว่าทำไมมีรถสินค้ามาจอดรอ แล้วเขาบอกว่าอย่างนั้น)
บ้านที่อยู่ริมแม่น้ำก็มีการเปลี่ยนแปลง มีบางหลังทำเป็นร้านอาหารริมแม่น้ำ ใครจะไปต้องจอดรถไว้ที่บริเวณสถานีรถไฟ แล้วก็ต้องเดินเท้าเข้าไป กะว่าพ้นช่วงนี้เมื่อใด คงจะหาโอกาสแวะไปที่นั่นสักครั้ง สำหรับวันนี้ก็เช่นเคย ถือว่าเป็นการเล่าเรื่องด้วยรูปก็แล้วกัน
รูปที่ ๔ ตัวอาคารสถานี ขนาดของตัวอาคารก็แสดงให้เห็นว่าเดิมทีในเส้นทางนี้สถานีนี้ก็เป็นสถานีใหญ่แห่งหนึ่งเหมือนกัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น