ยิ่งคิด ยิ่งอ้วน MO Memoir : Thursday 15 September 2559

 
ปรกติตอนเช้าระหว่างขับรถมาทำงานก็จะฟังรายการวิทยุ Voice of America ภาคภาษาไทยที่ทางสถานีวิทยุจุฬาฯ ถ่ายทอดเวลา ๖.๓๐ - ๗.๐๐ น (คลื่น ๑๐๑.๕ MHz) เช้าวันจันทร์ที่ ๑๐ ที่ผ่านมา (ทางอเมริกายังเป็นวันอาทิตย์ที่ ๙) ก็มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับงานวิจัยงานหนึ่ง ทึ่ศึกษาว่าทำไมนิสิตนักศึกษาในมหาวิทยาลัยจึงมีแนวโน้มที่จะมีน้ำหนักตัวเพิ่มขึ้น
 

เนื้อหาในงานวิจัยดังกล่าวพอจะสรุปได้ว่าในระหว่างการใช้ความคิด สมองต้องการพลังงานมากขึ้น แต่เนื่องจากแหล่งสะสมพลังงานในสมองมีจำกัด สมองจึงเรียกร้องพลังงานด้วยการทำให้เรารู้สึกหิว แม้ว่าเราจะไม่ได้ออกกำลังกายใด ๆ ก็ตาม ดังนั้นถ้าทำให้เลือดไปเลี้ยงสมองได้มากขึ้น (เช่นด้วยการออกกำลังกาย) ก็จะทำให้ความหิวลดลงได้
 

จากการทดลองที่ให้กลุ่มตัวอย่างทำข้อสอบแล้วแบ่งกลุ่มตัวอย่างออกเป็น ๒ กลุ่ม คือกลุ่มที่ออกกำลังกายและกลุ่มที่ไม่ออกกำลังกายหลังทำข้อสอบ พบว่ากลุ่มที่มีการออกกำลังกายหลังการทำข้อสอบมีการบริโภคอาหารเที่ยงเฉลี่ยน้อยกว่ากลุ่มที่ไม่ได้ออกกำลังกาย
 

เรื่องนี้ก็เลยทำให้นึกถึงตอนที่เขียนวิทยานิพธ์ ที่เวลาอยู่ที่โต๊ะทำงานจะคิดอะไรไม่ออก ต้องออกไปเดินเล่นในสวนสาธารณะ และในระหว่างนั้นก็จะค่อย ๆ มีความคิดปรากฏขึ้นในสมอง พอรวบรวมและเรียงลำดับความคิดได้มากพอก็จะกลับมานั่งเขียนใหม่ที่โต๊ะทำงาน คิดว่านั่นคงเป็นเพราะระหว่างการเดินหัวใจเต้นแรงขึ้น เลยมีเลือดสูบฉีดไปเลี้ยงสมองมากขึ้น ก็เลยทำให้คิดอะไรไปได้เรื่อย ๆ

แต่ที่ยังสงสัยอยู่ก็คือ ถ้าเป็น "การคิดถึงใครสักคนที่เขาไม่คิดถึงเรา" มันทำให้หิวมากขึ้นหรือเปล่า :) :) :)

อ่านบทความฉบับเต็มได้ที่ http://www.voathai.com/a/the-hunger-in-our-heads-nm/3499961.html

ปิดท้ายหน้ากระดาษที่ว่างด้วยภาพจากวิชาสัมมนาป.โท ปี ๒ เมื่อเที่ยงวันจันทร์ที่ผ่านมาก็แล้วกัน