เที่ยงวันหนึ่งในขณะที่ผมกำลังเดินไปยังอาคารจอดรถที่อยู่อีกทางฟากถนนหนึ่งของมหาวิทยาลัยนั้น ผมได้พบกับศาสตราจารย์ท่านหนึ่งที่อยู่ต่างคณะที่เกษียณไปแล้ว แต่ทางภาควิชายังเชิญให้ท่านมาช่วยเหลืออยู่ แม้ว่าท่านจะทำงานทางด้านวิทยาศาสตร์ แต่ท่านก็ปรารภว่าเด็กสมัยนี้ไม่ค่อยจะสนใจประวัติศาสตร์กันแล้ว ซึ่งเป็นเรื่องที่ไม่ดีเลย เพราะถ้าเราไม่ศึกษาอดีต เราก็มีโอกาสที่จะทำผิดพลาดเช่นในอดีตซ้ำแล้วซ้ำอีก
ในบันทึกฉบับวันอังคารที่ ๑๙ เมษายน ๒๕๕๔ ผมได้นำบันทึกเหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องกับการที่นิสิตผู้มีชื่อว่า "จิตร ภูมิศักดิ์" ถูกโยนบกจากเวทีหอประชุม
ต่อจากนั้นเกิดอะไรขึ้นกับเขาในอีก ๑๓ ปีให้หลังในวันที่ ๕ เดือนพฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๐๙ (เดือนนี้พอดี) ลองไปหาเพลงข้างล่างฟังกันเองก็แล้วกัน (ใน Youtube ก็มี)
เพลง จิตร ภูมิศักดิ์
โดยคาราวาน
เขาตาย ในชายป่า เลือดแดงทา ดินเข็ญ
ยากเย็น ค่นแค้น อับจน
ถึงวันพราก เขาลงมาจาก ยอดเขา
ใต้เงา มหา นกอินทรีย์
ล้อมยิงโดยกระหยิ่ม อิ่มในเหยื่อตัวนี้
โชคดี สี่ขั้น พันดาว
เหมือนดาวร่วงหล่น ความเป็นคนล่วงหาย
ก่อนตายจะหมายสิ่งใด
แสนคนจนยาก สิบคนหากรวยหลาย
อับอาย แก่หล้าฟ้าดิน
เขาจึงต่อสู้ อยู่ข้างคนทุกข์เข็ญ
ได้เห็น ได้เขียนพูดจา
คุกขังเขาได้ แต่หัวใจอย่าปรารถนา
เกิดมา เข่นฆ่า อธรรม
แล้วอำนาจเถื่อนมาบิดเบือนบังหน
กี่คน ย่อยยับ อัปรา
สองพัน ห้าร้อยแปด เมฆดำปกคลุมฟ้า
ด้วยฤทธา มหา อินทรีย์
ร้างเมือง ไร้บ้าน ออกทำการป่าเขา
เสี่ยงเอา ชีวีมลาย
พฤษภา ห้าร้อยเก้า แดดลบเงาจางหาย
เขาตาย อยู่ข้างทางเกวียน
ศพคนนี้นี่หรือคือจิตร ภูมิศักดิ์
ศพคนนี้นี่หรือคือจิตร ภูมิศักดิ์
ตายคาหลักเขตป่ากับนาคร
เขาตายในชายป่า เลือดแดงทาดินอีสาน
อีกนาน อีกนาน อีกนาน
เขาตายในชายป่า เลือดแดงทาดินอีสาน
อีกนาน อีกนาน อีกนาน
เขาตายเหมือนไร้ค่า แต่ต่อมาก้องนาม
ผู้คน ไถ่ถามอยากเรียน
ชื่อจิตร ภูมิศักดิ์ เป็นนักคิด นักเขียน
ดั่งเทียน ผู้ถ่องแท้ แก่คน
ชื่อจิตร ภูมิศักดิ์ เป็นนักคิด นักเขียน
ดั่งเทียน ผู้ถ่องแท้ แก่คน
ถ้าผมเข้าใจไม่ผิด นอกจาก "จิตร ภูมิศักดิ์" แล้วก็คงเป็น "สืบ นาคะเสถียร" ที่มีนักดนตรีแต่งเพลงไว้อาลัยให้หลังจากที่พวกเขาเสียชีวิตไปแล้ว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น