รูปที่ ๑ แถวบนจากซ้าย เสื้อเชียร์ครั้งที่ ๔๔ และ ๕๙ แถวล่างจากซ้าย เสื้อเชียร์ครั้งที่ ๖๖ ๖๘ และ ๗๐
เมื่อเช้าผ่านไปแถวสนามกีฬา
ก็เห็นทีมสตาฟเริ่มเข้าประจำที่แล้ว
อีกไม่กี่ชั่วโมงก็คงจะรู้แล้วว่าผลการแข่งขันจะออกมาอย่างไร
บางปีเขาก็บอกว่าเป็นการแข่งขันเพื่อเชื่อมความสามัคคี
แต่บางปีก็มีคนเรียกว่าเป็นการซ้อมใหญ่ระหว่างทีมชาติไทยชุดเอและชุดบี
(ก็แต่ละฝ่ายต่างขนนักกีฬาทีมชาติลงสนามเต็มไปหมด)
ผู้ใหญ่เคยเล่าให้ฟังว่าแต่ก่อนเมื่อสิ้นสุดการแข่งขัน
กองเชียร์แต่ละสถาบันจะเดินเท้าไปยังมหาวิทยาลัยที่เป็นเจ้าภาพการแข่งขันในปีนั้น
เพื่อไปรับประทานอาหารเย็นร่วมกัน
ผมเข้ามหาวิทยาลัยปี
๒๕๒๗ ก็ได้เข้าร่วมเชียร์กีฬานี้ในต้นปีพ.ศ.
๒๕๒๘
ปีนั้นจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยเป็นเจ้าภาพ
แข่งขันเสร็จกองเชียร์ทั้งสองฝ่ายก็เดินมายังสนามหน้าเสาธง
(ตอนนั้นยังไม่มีรูปปั้น
เป็นสนามฟุตบอล ๑ สนามและสนามรักบี้
๑ สนาม)
รับข้าวกล่องและนั่งกินข้าวร่วมกันกับกองเชียร์ธรรมศาสตร์
กินกันกลางสนามมืด ๆ นั่นแหละ
และดูเหมือนว่านั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่กองเชียร์ทั้งสองสถาบันมีการกินข้าวเย็นร่วมกันหลังเลิกงานบอล
หลังจากนั้นก็ไม่เห็นมีอีก
นั่นคือเหตุการณ์เมื่อ ๓๐
ปีที่แล้ว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น