กระชาย ใบยอ และมันปู MO Memoir : Saturday 12 September 2558

รอบบ้านผมมันรกครับ รกขนาดที่ว่าตอนที่มีนักเรียนมัธยมปลายจากญี่ปุ่นมาพักที่บ้าน ลูกสาวยังไม่อยากพาเขาไปเดินเที่ยวชมรอบบ้าน กลัวจะเจองูเขียวหางไหม้แล้วเขาจะตกใจ (เจอประจำเป็นเรื่องปรกติสลับกับงูดิน) อันที่จริงซอกชาคานอกบ้านตรงห้องนอนลูกสาวคนเล็กที่ให้เขาใช้เป็นห้องพักนั้น มันมีตุ๊กแกตัวใหญ่ตัวหนึ่งอาศัย เกรงอยู่เหมือนกันว่าเกิดมันร้องขึ้นมาเขาจะตกใจหรือเปล่า โชคดีที่ช่วงนั้นมันก็อยู่อย่างสงบ ไม่ส่งเสียงอะไร
  

เช้าวันเสาร์จะเป็นวันตัดแต่งกิ่งไม้ (แทบทุกสัปดาห์) ทั้งนี้เพื่อไม่ให้มันรกเกินไป หรือไม่ก็เพื่อป้องกันไม่ให้กิ่งมันหักเวลาลมแรง และเพื่อให้แดดส่องลงถึงต้นไม้เล็ก ๆ ที่ขึ้นอยู่ต่ำได้งอกงามบ้าง กิ่งไม้และใบไม้ต่าง ๆ ที่ตัดมานั้นก็ไม่ได้เอาไปทิ้งถังขยะ แต่จะเอาไปกองรวมกันไว้ตามริมรั้วรอบบ้าน แล้วก็ตัดย่อยให้มันเป็นชิ้นเล็ก ๆ เอาไปโปรยตามโคนต้นไม้ต่าง ๆ หรือไม่ก็โปรยกระจายหรือฝังไว้ตามพื้นดินให้มันกลายเป็นปุ๋ยคืนดินไป
  

พืชสวนครัวก็เป็นพืชที่ปล่อยให้มันขึ้นรอบบ้าน โดยเฉพาะพวกที่ไม่ได้ใช้ทีละมาก ๆ ก็พยายามหามาปลูก เวลาต้องการใช้จะได้ไปหยิบใช้ได้เลยไม่ต้องออกไปหาซื้อ และกระชายก็เป็นพืชสวนครัวชนิดหนึ่งที่ปลูกไว้หลังบ้าน ภรรยาผมเขาเอาหัวกระชายไปฝังทราบไว้ระหว่างต้นมะตูมกับต้นมะตูมแขก ตอนนี้มันก็แตกกอกระจายไปเรื่อย ๆ ก็เลยถ่ายรูปต้นกระชายและดอกกระชายมาฝากกัน

  

รูปที่ ๑ กอต้นกระชายที่ปลูกไว้หลังบ้าน จะเห็นต้นตำแยแมวขึ้นแทรกมาด้วย
  

รูปที่ ๒ ดอกกระชาย เป็นดอกเล็ก ๆ งอกออกมาตรงช่วงที่มันแยกกิ่งออกเป็นใบต่าง ๆ

ผักบางชนิดนั้นเราสามารถกินใบแบบสด ๆ ได้ แต่บางชนิดนั้นเขาก็ไม่กินกันแบบสด ๆ ต้องนำไปทำให้สุกก่อน เช่นใบมะละกอกับใบยอ ใบมะละกอนั้นได้ยินมาว่าสามารถนำไปปรุงอาหารได้ แต่ต้องทำให้สุกก่อน อันนี้ผมเองก็ไม่เคยเจอว่าใช้ใบมะละกอทำอาหารอะไรกัน ส่วนใบยอนั้นเจอเป็นประจำในห่อหมก (ของชอบ) นอกจากห่อหมกแล้วก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามีใครเอาไปทำอาหารอะไรชนิดอื่นอีก
  

ต้นยอต้นนี้เดิมมันขึ้นอยู่ใต้ซุ้มไม้เลื้อยสวนครัวที่ทำเอาไว้ ตอนหลังซุ้มนี้มันเริ่มรกรุงรัง จนแยกไม่ออกว่าอันไหนคือผักสวนครัว อันไหนคืองูเขียว แถมไม้เลื้อยนี้ยังมีโผล่ออกไปตามมุมต่าง ๆ ของบ้าน ก็เลยตัดสินใจรื้อซุ้มไม้เลื้อยนี้ออก ทำให้ต้นยอที่มันขาดแสงแดดอยู่ข้างใต้นั้นได้รับแสงยามบ่ายเต็มที่หน่อย ก็เลยเริ่มแตกกิ่งก้านและออกดอกให้เห็น แต่ปลูกมาจนป่านนี้ก็ยังไม่ได้เอาไปทำอะไรกินสักที
  

มันปูเป็นไม้พุ่มชนิดหนึ่ง ทางใต้นิยมเอายอดมากินจิ้มน้ำพริก ต้นที่ขึ้นอยู่ริมรั้วที่บ้านนั้นมาได้ยังไงก็ไม่รู้เหมือนกัน มันแตกกิ่งได้เร็วเหมือนกัน ต้องคอยตัดเสมอ เพราะกิ่งมันต่ำทำให้เกะกะเวลาที่ต้องขับรถตีวงเพื่อเลี้ยวเข้าประตูบ้าน บางทีก็มีมดแดงยกพวกมาทำรังที่ต้นนี้ อันที่จริงแม้ว่าบ้านผมจะอยู่ในซอยหลังโรงพัก แต่ก็เป็นบ้านที่อยู่สุดซอยตัน แต่ก่อนก็ไม่เคยมีตำรวจโผล่เข้ามาตรวจตราอะไร พักหลัง ๆ เริ่มมีตำรวจเข้าวิ่งออกกำลังกายโผล่เข้ามาบ้าง เพราะมันเป็นซอยตัน เลยไม่มีรถวิ่ง ไม่มีรถจอดกีดขวางถนน และช่วงบ่ายก็ค่อนข้างจะร่มรื่นด้วย เพราะมีร่มเงาจากไม้ใหญ่บังเอาไว้ และก็มีเหมือนกันที่ตำรวจบางรายก็มาขอยอดอ่อนต้นมันปูนี้ไปกิน ส่วนที่บ้านผม ภรรยาผมมักจะเอาใบมันปูมารองจานเวลาที่ทำกับข่าวพวกยำต่าง ๆ

พักผ่อนยามบ่ายวันหยุดสุดสัปดาห์ด้วยเรื่องราวไม่มีสาระอีกเรื่องนึง :) :) :)
  

รูปที่ ๓ (บน) และ ๔ (ล่าง) ต้นยอและดอกต้นยอที่กำลังจะกลายเป็นลูกยอ
  

รูปที่ ๕ (บน) และ ๖ (ล่าง) ต้นมันปูและดอกมันปู