สถานีรถไฟเขาย้อย MO Memoir : Wednesday 21 June 2560

ไม่ได้นั่งรถไฟลงใต้ก็น่าจะร่วมสิบปีได้แล้วมั้ง แต่ถ้าเป็นการเดินทางโดยรถยนต์ผ่านลงไปยังเพชรบุรีหรือเลยจากนั้นไปอีกก็บ่อยครั้งอยู่เหมือนกัน เส้นทางสายใต้พอพ้นจากถนนพระราม ๒ (หรือที่แต่ก่อนเรียกสายธนบุรี-ปากท่อ) แต่ก่อนก็จะเริ่มพบกับสัญญาณไฟแดงที่แรกคือที่แยกเขาย้อยนี้ จากนั้นก็จะเจอไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะพ้นประจวบคีรีขันธ์ และอีกทีก็ที่แยกปฐมพรที่ชุมพร แต่เดี๋ยวนี้ดีหน่อย มีการปรับปรุงทำให้จำนวนสัญญาณไฟลดน้อยลงไปมาก การเดินทางก็เลยคล่องขึ้น
 

เมื่อวาน ระหว่างการเดินทางไปประชุมที่หัวหิน ก็เลยแวะพักที่วัดถ้ำเขาย้อยหน่อย (ผ่านไม่รู้กี่ครั้ง แต่ไม่เคยแวะซักที เพิ่งจะมีเมื่อวานเป็นครั้งแรก) หลังจากไหว้พระและดูลิงเสร็จ (มีคนรับดูแลรถเพื่อไม่ให้ลิงมาปีนรถเล่นด้วย) ก็เลยถือโอกาสขับรถไปยังสถานีรถไฟเขาย้อยที่อยู่เลยจากวัดไปอีกประมาณ ๔ กิโลเมตร แค่แวะไปถ่ายรูปเล่น ๆ เพราะคิดว่าตัวอาคารสถานีรถไฟแบบดั้งเดิมที่มีมาตั้งแต่สมัยไหนก็ไม่รู้ (เพราะตั้งแต่ผมจำความได้มันก็มีรูปทรงแบบนี้ทั่วไปหมด) ต่อไปคงจะค่อย ๆ หายไปตามกาลเวลา บรรยากาศที่สถานีรถไฟหลายแห่งที่เดิมเคยเต็มไปด้วยผู้คนก็ดูจะเงียบเหงาลงไป ทั้งนี้อาจเป็นเพราะเส้นทางถนนที่มีเพิ่มมากขึ้นและการเดินทางด้วยรถยนต์ที่สะดวกกว่า รวมทั้งการเดินทางทางอากาศที่ไม่เพียงแต่จะรวดเร็วกว่า แถมยังมีราคาถูกลงมากด้วย
 

Memoir ฉบับนี้ไม่มีเรื่อราวมีสาระใด ๆ เป็นเพียงแค่เอารูปถ่ายสถานที่ธรรมดา ๆ สถานที่หนึ่งที่แวะไปถ่ายรูปเอาไว้ มาแปะไว้หน้า blog เพื่อไม่ให้ blog มันเงียบเหงาเกินไป เพราะสัปดาห์นี้มีแต่งานเอกสารจนไม่มีเวลาที่จะเขียนเรื่องราวมีสาระใด ๆ

รูปที่ ๑ ป้ายบอกเวลาและขบวนรถที่จอดที่สถานีรถไฟเขาย้อย

รูปที่ ๒ มองไปยังเส้นทางล่องใต้ไปยังเพชรบุรี

รูปที่ ๓ มองไปยังเส้นทางมาจากปากท่อ

รูปที่ ๔ ป้ายบอกว่าสถานีต่อไปคือสถานีอะไร อยู่ห่างไปเท่าใด (บางเค็มคือมาจากราชบุรี)

รูปที่ ๕ ตัวอาคารสถานี เป็นอาคารแบบเดิม ๆ เห็นมาตั้งแต่เริ่มจำความได้ (คิดว่าอายุไม่น่าจะน้อยกว่า ๕๐ ปี)

รูปที่ ๖ ป้ายชื่อสถานีที่ตัวอาคาร

รูปที่ ๗ บรรยากาศเมื่อมองย้อนไปทางเส้นทางที่มาจากปากท่อ