เช้าวันนี้
ระหว่างรื้นค้นลิ้นชักโต๊ะทำงาน
ก็พบกับจดหมายฉบับหนึ่งที่ซุกเก็บเอาไว้เกือบสิบปีแล้ว
มีเนื้อความดังข้างล่าง
อันที่จริงจดหมายฉบับนั้นมี
๒ แผ่น อีกแผ่นหนึ่งเป็นรายชื่อ
ผมอ่านจดหมายแล้วก็เลยตอบกลับไปด้วยข้อความข้างล่าง
อันที่จริงเหตุการณ์ครั้งนั้นก็ยังไม่จัดว่ารุนแรงเท่าใดนัก
เพราะก่อนหน้านั้นเคยมีเหตุการณ์ทำนองเดียวกันที่รุนแรงกว่านี้อีก
จนผมต้องบอกกับนิสิตที่เหลือว่า
"ให้คิดเสียว่าพวกเรามีกันอยู่เพียงแค่นี้"
สมัยก่อนใช้การยิงเบอร์
เดี๋ยวนี้ใช้การส่งไลน์
แล้วก็มานั่งโพสด่าว่าทำไมไม่ตอบกลับ
(ยิงเบอร์คือโทรไปเครื่องคนอื่นให้เบอร์ตัวเองปรากฏแล้วก็รีบวางสาย
จะได้ไม่เสียค่าโทร
แล้วให้อีกฝ่ายเป็นผู้โทรกลับมาหาและเป็นผู้เสียค่าโทร)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น