ขอบคุณสำหรับ ๑,๐๐๐,๐๐๐ การเยี่ยมชม (ก่อนจะเลือนหายไปจากความทรงจำ ตอนที่ ๑๐๙) MO Memoir : Thursday 11 August 2559

ในที่สุดก็ก้าวมาถึง ๑,๐๐๐,๐๐๐ ครั้งการเยี่ยมชม

ยอดจำนวนครั้งการเข้าชม blog นี้ขึ้นถึงระดับ ๕๐๐,๐๐๐ ครั้งไปเมื่อวันศุกร์ที่ ๕ กันยายน ๒๕๕๗ ถัดจากวันนั้นอีกเกือบ ๒ ปี (ขาดไปไม่ถึงเดือน) ยอดจำนวนครั้งการเข้าชมก็ขึ้นถึง ๑,๐๐๐,๐๐๐ ครั้งในช่วงบ่ายของวันนี้เอง ก็ต้องขอขอบคุณท่านผู้อ่านทุกท่านที่แวะเข้ามาเยี่ยมเยียน ไม่ว่าจะเข้ามาเพียงครั้งเดียวหรือแวะเข้ามาอยู่เรื่อย ๆ

ช่วงเวลาเกือบ ๒ ปีนับจากวันศุกร์ที่ ๕ กันยายน ๒๕๕๗ จนถึงวันนี้ก็เรียกว่าเขียนบันทึกออกไปกว่า ๓๖๐ ฉบับ ซึ่งก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขียนไปได้อย่างไร จะว่าไปแล้วเรื่องต่าง ๆ ที่เขียนใน blog นี้จำนวนไม่น้อยจัดได้ว่าเป็นเรื่องราวความรู้พื้นฐานต่าง ๆ สำหรับผู้ที่ทำงานในแวดวงวิศวกรรมเคมี ซึ่งตัวผมเองก็ไม่ได้คาดหวังว่าจะมีกลุ่มผู้อ่านในส่วนนี้มากเท่าใดนัก ที่เห็นเข้ามาอ่านเป็นจำนวนมากก็ในช่วงเปิดภาคการศึกษาหรือปิดเทอมภาคฤดูร้อนก็เดาว่าเป็นผู้อยู่ระหว่างการศึกษา และคงเข้ามาหาความรู้เพื่อไปทำการบ้าน ทำรายงาน หรือเพื่อการฝึกงาน
 

ในส่วนเรื่องราวการท่องเที่ยวหรือการเดินทางไปยังสถานที่ท่องเที่ยวต่าง ๆ ที่เป็นที่รู้จักกันนั้น หลากหลายสถานที่ก็มีคนเขียนเผยแพร่กันอยู่ทางอินเทอร์เน็ต เนื้อหาส่วนใหญ่ (หรือเกือบทั้งหมด) ก็จะออกไปในแนวที่ว่าสถานที่เหล่านั้นมีอะไร ตัวผมเองก็จะหลีกเลี่ยงที่จะไม่เขียนถึงในทำนองดังกล่าว ถ้าจะเขียนก็อยากจะเขียนไปในลักษณะเส้นทางการเดินทางมากกว่า เพราะส่วนตัวแล้วมองว่าการท่องเที่ยวนั้นไม่ได้มีเพียงแค่จุดหมายปลายทาง แต่รวมตลอดเส้นทางการเดินทาง และบ่อยครั้งที่พบว่าประวัติศาสตร์ของเส้นทางที่เราใช้เดินทางไปยังสถานที่ต่าง ๆ นั้น มันก็น่าสนใจไม่แพ้เรื่องราวของจุดหมายปลายทางเลย
 

ท้ายสุดนี้ก็ขอปิดท้ายบันทึกฉบับนี้ด้วยภาพบรรยากาศกรุงเทพมหานครขณะที่ฝนกำลังตกหนัก ที่ถ่ายเอาไว้จากหน้าต่างห้องทำงานในขณะที่กำลังพิมพ์บันทึกฉบับนี้ (บันทึกฉบับนี้พิมพ์ตอนบ่าย แต่นำออกเผยแพร่ตอนค่ำ)

ขอขอบคุณท่านผู้อ่านทุกท่านอีกครั้งที่แวะเข้ามาเยี่ยมชมครับ