"บันทึกเรื่องราวในอดีต
เพื่อให้คนรุ่นปัจจุบันได้รู้เห็น
และเพื่อให้คนรุ่นนั้นได้รำลึกถึง
บันทึกเรื่องราวที่เพิ่งเกิด
เพื่อให้คนรุ่นก่อนได้รับรู้ถึงการเปลี่ยนแปลง
และเพื่อเป็นบันทึกความทรงจำให้คนรุ่นปัจจุบันเผื่อพวกเขาจะลืม
บันทึกเรื่องราวที่เกิด
ที่ไม่ได้เจาะจงไปที่เรื่องราวของใครคนหนึ่ง
แต่เป็นเรื่องที่ทุกคนต่างมีส่วนร่วมกันสร้างขึ้นมา
บันทึกภาพสถานที่ธรรมดา
ๆ ที่อาจเป็นเพียงแค่เส้นทางเดินทางผ่านสำหรับใครต่อใคร
แต่อาจเป็นสถานที่ที่เป็นที่เกิดเหตุการณ์ที่สำหรับคนบางคนแล้ว
มันมีค่าควรแก่การจดจำตลอดไป
ไม่ว่าเรื่องนั้นจะเป็นเรื่องที่ทำให้สุขหรือทุกข์ก็ตาม
สำหรับคนที่จบไปแล้ว
เรื่องราวของชีวิต ๔
ปีในรั้วมหาวิทยาลัย
เป็นเรื่องที่ไม่สามารถจะกลับมาแก้ไขได้
แต่เป็นเรื่องที่สามารถกลับมารำลึกถึงได้
สำหรับคนที่ยังเรียนอยู่
ยังสามารถใช้เวลาที่เหลืออยู่
เพื่อสร้างประสบการณ์ที่ดีที่ควรค่าแห่งการจดจำ
ไม่ว่าจะเป็นในความทรงจำของตนเอง
หรือของผู้อื่นที่อยู่รอบข้าง"
ข้อความข้างต้นมาจากส่วนเกริ่นนำ "เปิดลิ้นชักความทรงจำ" ของรวมบทความชุดที่ ๑๙ "กว่าจะเป็นวิศวกรเคมี (๒)" ที่ได้รวบรวมภาพ ๑๐๐ ภาพ (ภาพที่ ๑๐๑ - ๒๐๐) ที่ได้นำลงหน้า blog ในกล่อง "กว่าจะเป็นวิศวกรเคมี" และบทความบางเรื่องที่เกี่ยวกับเรื่องราวในมหาวิทยาลัยที่เคยนำลง blog เอาไว้แล้ว รวมทั้งสิ้นประมาณ ๒๓๐ หน้า A-4
หลายคน ที่มาเรียนที่ภาควิชานี้ เพราะอยากประกอบอาชีพทางด้านนี้
หลายคน ที่มาเรียนที่ภาควิชานี้ เพราะไม่รู้ว่าจะไปเรียนสาขาไหนดี
และหลายคน ที่มาเรียนที่ภาควิชานี้ เพราะโดนกดดันให้มาเรียน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น