แน่นอนว่าการพูดกันในวันนั้นคงไม่ได้พูดตามบทที่เขียนนี้ เพราะใครจะไปจำได้ทุกรายละเอียด คงจำได้แต่ว่าเนื้อหาโดยรวมเป็นอย่างไรเท่านั้นเอง
เรื่องที่ 1 ชั่วโมงละ 100 บาท
นิสิตป.โทรายหนึ่งที่พึ่งจบการศึกษาไป ยังไม่มีงานทำ (งานบริษัท) มาบ่นให้ฟังว่ายังไม่ได้งานสักที ตอนนี้มีรายได้จากการสอนพิเศษเด็กประถม ชั่วโมงละ 100 บาท ที่ห้างสรรพสินค้าใกล้บ้านแถวรังสิต
ผม : ก็ดีนี่ เป็นอาชีพอิสระ ไม่ต้องตื่นแต่เช้า ตอนกลางวันก็ยังมีเวลาไปทำโน่นทำนี่
นิสิต 1 : แต่ไม่ได้ใช้ที่เรียนมาเลยนี่คะอาจารย์ แถมยังได้เงินน้อยกว่าคนที่เขาได้งานแล้วด้วย
พอดีมีนิสิตคนที่สองที่จบรุ่นเดียวกันผ่านมาพอดี รายนี้ได้งานแล้ว ตัวนิสิตเองบ้านอยู่กรุงเทพ แต่ต้องไปทำงานบริษัทที่ระยอง เลยเรียกมาคุย
ผม : ถามหน่อยนะ นี่คุณได้เงินเดือนเริ่มต้นเดือนละเท่าไร มี OT ไหม
นิสิต 2 : 3x,xxx บาทครับ ไม่มี OT
ผม : แล้วต้องทำงานวันละกี่ชั่วโมง กี่วันต่อสัปดาห์ เอาเวลาที่ต้องทำงานจริง ๆ นะ ไม่ใช่เอาเวลาที่เขาบอกว่าจ้างคุณทำตั้งแต่กี่โมงถึงกี่โมง กี่วันต่อสัปดาห์
นิสิต 2 : ก็ตกราว ๆ 12 ชั่วโมงต่อวัน บางทีก็ 7 วันต่อสัปดาห์ครับ
ผม : คิดเป็นค่าจ้างต่อชั่วโมงแล้วได้ชั่วโมงเท่าไร
นิสิต 2 : (หลังจากกดเครื่องคิดเลขอยู่พักหนึ่ง) ตกราว ๆ ชั่วโมงละ 100 บาทครับ
ผม : (หันไปถามนิสิต 1) เห็นไหมล่ะ เขาก็ได้เงินเท่า ๆ กับคุณนั่นแหละ แถมยังต้องตื่นไปทำงานแต่
เช้าตรู่ กว่าจะได้กลับถึงบ้านก็ดึกดื่น ไม่เหมือนคุณหรอกที่ตื่นสายก็ได้ แถมสอนหนังสือเสร็จยังเดินเที่ยวห้างได้อีก
เรื่องที่ 2 โบนัสหายไป 2 เดือน
เหตุเกิดในช่วงเดือนธันวาคม ๒๕๕๑ มีลูกศิษย์กลุ่มหนึ่งแวะมาเยี่ยมที่ห้องทำงาน
ผม : เป็นยังไงกันบ้าง ได้โบนัสกันคนละกี่เดือน
ลูกศิษย์ : ปีนี้ได้ตั้ง 4 เดือนครับอาจารย์
ผม : แล้วตอนที่เขาจ้างคุณทำงานเขาบอกว่าจ้างทำงานวันละกี่ชั่วโมง แล้วตอนทำงานจริง เขาใช้คุณทำงานวันละกี่ชั่วโมง
ลูกศิษย์ : ตอนจ้างก็บอกวันละ 8 ชั่วโมง แต่ตอนทำงานจริงก็วันละ 12 ชั่วโมงครับ
ผม : เขาจ้างคุณทำงานวันละ 8 ชั่วโมง แต่คุณทำงานวันละ 12 ชั่วโมง แสดงว่าคุณทำงานให้เขาเท่าครึ่งของเงินเดือนที่เขาจ่ายให้พวกคุณ ดังนั้นในแต่ละปีนอกจากคุณจะได้เงินเดือน 12 เดือนแล้ว ยังควรได้ที่ทำงานเพิ่มให้เขาอีก 6 เดือน ดังนั้นปีนี้พวกคุณควรจะมีรายได้คิดเป็น 18 เดือนนะจึงจะเสมอตัว นี่เขาจ่ายเงินเดือนให้ 12 เดือน และโบนัสให้อีก 4 เดือน รวมแล้วยังได้แค่ 16 เดือนเอง ผมว่ายังขาดทุนอยู่อีก 2 เดือนนะ
ลูกศิษย์ : ???
เรื่องที่ 3 ก็ตรงไปตรงมาดีนะ
นิสิตรายหนึ่งไปได้งานบริษัทต่างชาติที่มาทำงานก่อสร้างโรงงานอยู่ที่ชลบุรี มาปรึกษาว่าจะไปทำงานที่นี่ดีไหม
นิสิต : หนูจะไปทำงานที่นี่ดีไหมค่ะ เขาว่างานหนักมากค่ะ
ผม : แล้วทำงานกันสัปดาห์ละกี่วันล่ะ
นิสิต : ก็แล้วแต่ช่วงการก่อสร้าง บางทีก็ 7 วัน ไม่มีวันหยุดเลย
ผม : แล้วเขาจ่ายคุณเท่าไรล่ะ
นิสิต : ก็หลักแสนต่อเดือนค่ะ
ผม : ผมว่าเขาก็ตรงไปตรงมาดีนะ บอกตรง ๆ เลยว่าใช้งานคุณหนัก และก็บอกคุณตรง ๆ เลยว่า
ยินดีจ่ายหนักให้ด้วย ไม่เหมือนหลายบริษัทที่บอกว่าให้เกียรติคุณ เราไม่มี OT ให้ แต่คุณต้องทำงานให้เสร็จ (ลองกลับไปอ่านเรื่องที่ 1 และ 2 ดู)
เรื่องที่ 4 แล้วยังจะบ่นอะไรอีก
วันหนึ่ง (ก็กว่า 10 ปีที่แล้ว) ลูกศิษย์รายหนึ่งที่ทำงานอยู่ที่รัฐวิสาหกิจ (ในขณะนั้น) แห่งหนึ่งแวะมาเยี่ยม (หรือมาบ่น) ให้ฟังเรื่องเงินเดือน
ลูกศิษย์ : อาจารย์ หนูได้เงินเดือนน้อยจัง ไม่ถึง 20,000 เลย เพื่อนหนูเขาได้มากกว่าหนูอีก
ผม : แล้วถ้าทำล่วงเวลาคุณได้ OT หรือเปล่า
ลูกศิษย์ : ได้ค่ะอาจารย์
ผม : แล้วเริ่มเข้างานจริงตอนกี่โมง
ลูกศิษย์ : ก็ราว ๆ 9 โมงค่ะ (หน่วยงานนี้จริง ๆ แล้วบอกว่าเริ่มงาน 8.30 น)
ผม : แล้วพักกินข้าวเที่ยงล่ะ
ลูกศิษย์ : 11 โมงครึ่งก็ไปแล้วค่ะอาจารย์ กว่าจะกลับมาก็บ่ายโมงกว่าแล้ว
ผม : แล้วกลับบ้านล่ะ
ลูกศิษย์ : สี่โมงก็เก็บของกลับแล้วค่ะอาจารย์ (หน่วยงานนี้จริง ๆ แล้วบอกว่าเลิกงาน 16.30 น)
ผม : เห็นไหมล่ะ คุณทำงานน้อยกว่าเพื่อนคุณวันละกี่ชั่วโมง ได้เงินเดือนน้อยกว่าก็ไม่เห็นจะแปลกนี่
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น