วันนี้เช้าออกจากบ้านเห็นท้องฟ้ามืดครึ้ม
เกรงว่าจะมีลมพายุพัดแรง
ก็เลยตัดสินใจเอารถเข้าไปจอดในอาคาร
แม้ว่าจะต้องเดินมาไกลหน่อยก็ตาม
(ปรกติช่วงเปิดภาคการศึกษาก็ทำอย่างนี้อยู่แล้ว
แต่เป็นอาคารจอดรถอีกอาคารหนึ่ง)
เพราะกลัวว่าจะมีของแถมมากับสายลม
สายแล้วแต่บรรยากาศรอบด้านมันมืดไปหมด
ก็เลยถือโอกาสเอากล้องถ่ายรูปมาเดินถ่ายบรรยากาศเล่น
เดินออกจากอาคารได้สักครึ่งทาง
ฝนก็ถล่มลงมา โชคดีที่ติดร่มมาด้วย
(แต่ก็ไม่ช่วยเท่าไร
เพราะลมแรงจริง ๆ)
ก็เลยถือโอกาสถ่ายรูปเล่นกลางสายฝนไปด้วยในตัว
อันที่จริงบรรยากาศฝนตั้งเค้าขนาดนี้
งานบางอย่างก็อาจสามารถรอก่อนก็ได้
ยังไม่ต้องรีบทำ เพราะเผื่อมีฝนตก
จะได้ไม่ต้องทำงานดังกล่าวให้มันสิ้นเปลืองทรัพยากร
แต่ดูเหมือนว่าคนสวนที่นี้เขาเคร่งครัดหน้าที่เสียเหลือเกิน
แม้ว่าฝนจะตกถล่มลงมาอย่างหนักติดเนื่องกันนาน
แต่ก็ไม่สามารถหยุดยั้งไม่ให้พวกเขาหน้าที่รดน้ำต้นไม้ได้
ตอนต้นปีในช่วงที่ผู้รับเหมาก่อสร้างกำลังเก็บงานวางระบบท่อระบายน้ำใหม่ของถนนรอบหน่วยงาน
ผมเห็นปัญหาที่คาดว่าจะเกิดกับระบบตะแกรงระบายน้ำฝนจากผิวจราจรลงสู่ท่อระบายน้ำ
ก็เลยถ่ายภาพเอาไว้และเขียนเรื่อง
"เมื่อฝนแรกมา คงมีบุญตาได้เห็น ..."
(ปีที่
๗ ฉบับที่ ๙๒๐ วันอาทิตย์ที่
๑๑ มกราคม ๒๕๕๘)
และเมื่อฝนแรกมาก็ได้เห็นปัญหาไปแล้วส่วนหนึ่ง
แต่นั่นเป็นการเห็นหลังจากที่ฝนหยุดตกไปแล้ว
(ปีที่
๗ ฉบับที่ ๙๖๒ วันพุธที่ ๒๕
มีนาคม ๒๕๕๘ เรื่อง "เมื่อฝนแรกมา คงมีบุญตาได้เห็น ... (๒)"
มาเช้าวันนี้เป็นภาพในขณะที่ฝนกำลังตกหนัก
และก็พบว่ามันเกิดปัญหาดังที่ได้คาดการณ์เอาไว้ล่วงหน้าจริง
ๆ
ณ
อาคารที่ไปสอนหนังสือนั้น
เดิมทีปีกด้านทิศตะวันตกสุดทางเดินนั้นแต่ละชั้นจะมีทั้งห้องน้ำชายและห้องน้ำหญิง
อยู่ติดกัน ต่อมาเขามีการปรับปรุงใหม่
โดยยุบรวมห้องน้ำชั้น ๓
เปลี่ยนให้เป็นห้องน้ำหญิงเพียงอย่างเดียว
ส่วนห้องน้ำชั้น ๔
ก็ยุบรวมเป็นห้องน้ำชายเพียงอย่างเดียว
(ผมก็ไม่ทราบเหตุผลเหมือนกันว่าทำไมเขาจึงออกแบบเป็นอย่างนั้น)
บังเอิญวันนี้ระหว่างช่วงพักระหว่างการสอน
(วิชา
๓ ชั่วโมงก็เลยมีพักครึ่งตรงช่วงกลาง)
เมื่อแวะเข้าไปใช้ห้องน้ำชายในชั้น
๔
ก็บังเอิญไปเห็นป้ายประกาศติดเอาไว้หน้าห้องส้วมห้องหนึ่งของห้องน้ำชาย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น