ติดไว้ให้ใครอ่าน เปิดไว้ให้ใครชม MO Memoir : Satruday 30 June 2561

ภาพนี้ถ่ายเอาไว้เมื่อวันเสาร์เมื่อ ๔ สัปดาห์ที่แล้ว หลังจากที่ทางมหาวิทยาลัยมีการติดตั้งจอภาพ (โดยมีวัตถุประสงค์หลักเพื่ออะไรก็ไม่รู้เหมือนกัน) หลายต่อหลายที่ในมหาวิทยาลัยได้ไม่นาน
 

จุดติดตั้งบางที่ผมว่ามันก็ใช้ได้นะ คือมันอยู่ในสถานที่ที่คนมีเวลาที่จะรับรู้ข้อมูลทั้งหมดที่เขาต้องการสื่อ แต่บางที่เช่นที่ถ่ายมาให้ดูนี้ ผมว่ามันแปลก ๆ อยู่ตรงที่ มุมนี้มันไม่ใช่จุดที่มีคนมานั่งพักจับกลุ่มคุยกัน (ถ้าจะมีบ้างก็โน่น อาคารที่อยู่หลังจอภาพ) หรือป้ายหยุดรอรถ จะมีก็แต่คนเดินผ่านไปผ่านมา ก็เลยสงสัยว่าจะมีสักกี่รายที่จะรับทราบข้อมูลที่มีการแสดงบนจอดังกล่าวได้ครบถ้วน ก่อนที่เขาจะเดินผ่านไป
 

จากที่พบเจอกับตัว จอภาพที่แสดงภาพเคลื่อนไหวเหมาะสมครับสำหรับสี่แยกที่รถติดไฟแดงนาน ๆ เพราะมันทำให้คนที่อยู่บนรถมีอะไรดู บางสี่แยกนี้ยังเสียดายด้วยซ้ำที่มีโฆษณาไม่กี่ราย รถยังไม่ทันได้ไฟเขียวเลยก็วนกลับมาที่เดิมไม่รู้กี่รอบ แต่ถ้าเป็นป้ายโฆษณาติดข้างทางหลวงที่รถใช้ความเร็วสูงวิ่งผ่าน จะเห็นว่าเขาจะไม่มีการใช้ข้อความอะไรมากนัก เพราะผู้ที่เขาต้องการให้ได้รับข้อมูลนั้นมีเวลาไม่มากนักที่จะรับทราบข้อมูล ตัวหนังสือที่แสดงจึงมักมีขนาดใหญ่และไม่ได้มีมาก
 

เคยเห็นจอภาพของหน่วยราชการบางหน่วยที่เหมือนกันที่เห็นแล้วก็รู้สึกแปลก ๆ ตรงที่ใครจะไปรู้เรื่องว่าต้องการสื่ออะไร เพราะเหมือนกับเขาเอาสื่อประชาสัมพันธ์ที่ใช้สำหรับออกโทรทัศน์มาเปิด สื่อประชาสัมพันธ์ที่ใช้ออกโทรทัศน์นั้นมันมีบทสัมภาษณ์ได้ มีเสียงพูดบรรยายได้ แต่จอภาพที่ติดตั้งอยู่ข้างอาคารมันมีแต่รูป ไม่มีเสียง มันก็เลยเหมือนกับเปิดหนังใบ้เพื่อให้คนที่ผ่านมาเห็นเดาเอาเองว่าคนในหนังนั้นพูดอะไรกันอยู่
 

ทำให้ "เสร็จ" กับทำให้ "สำเร็จ" นั้นไม่เหมือนกัน ทำให้เสร็จนั้นมันก็เหมือนกับการทำเพื่อให้ได้ชื่อว่าได้ทำแล้ว โดยไม่สนว่าจะได้ผลอะไรออกมาหรือไม่ ส่วนการทำให้สำเร็จนั้นต้องไปคำนึงด้วยว่าจะได้ผลตามที่ต้องการเอาไว้หรือไม่ งานนี้ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าใครเป็นคนกำหนดสถานที่ติดตั้ง และใช้เกณฑ์อะไรในการกำหนดสถานที่